Podczas całej „Majówki” towarzyszył nam rechot żab z pobliskiego zbiornika wodnego. A były to żaby jeziorkowe.
Ciało żaby jeziorkowej jest wydłużone, pysk długi, ostry. Długość ciała okazów występujących w Polsce dochodzi do 8 cm.
Samiec, jak u innych żab, jest wysmuklejszy i mniejszy od samicy. Pęcherze głosowe mają u niego kolor białawy lub niebieskawy.
Charakterystyczną cechą żaby jeziorkowej jest jej zamiłowanie do zagrzebywania się w ziemi. W związku z tym na jej tylnych nogach rozwinęły się bardzo wyraźne i masywne tzw. naroślą lub modzele podeszwowe. Żaby jeziorkowe zagrzebują się nie tylko na sen zimowy, ale nawet w okresie silniejszych chłodów.Żaba jeziorkowa to płaz najbardziej związany ze środowiskiem wodnym ze wszystkich naszych „żab zielonych”. Aktywne życie przedstawiciele tego gatunku prowadzą wyłącznie za dnia, co też w pewnym sensie wyróżnia ich od pozostałych przedstawicieli żab.
Życie aktywne rozpoczyna żaba jeziorkowa w kwietniu. Skrzek składa na dnie zbiorników wodnych, a jej kijanki są bardzo podobne do larw żaby wodnej. Żaba jeziorkowa żyje nad brzegami bardzo małych zbiorników wodnych, glinianek, dołów torfowych czy rowów, najczęściej położonych na terenach leśnych. Od zbiorników tych oddala się tylko wyjątkowo w razie ich wyschnięcia lub w poszukiwaniu pokarmu. Zimuje zawsze na lądzie zagrzebana w ziemi. Na sen zimowy udaje się we wrześniu.