Czaple siwe zimujące nad rzeką Wadąg.
Czapla siwa (Ardea cinerea), gatunek z rodziny czapli, o długości ciała ok. 90 cm. i rozpiętości skrzydeł od 160–170 cm; ciężar ciała do 2 kg. Charakteryzuje się upierzeniem popielatoszarym, z białą głową z ciemnym pasem nad okiem i ciemnym czubkiem z tyłu głowy. Dziób i nogi żółtawo-czarne.
Żeruje najchętniej w płytkich partiach zbiorników wodnych i rzek, żywiąc się rybami, a także płazami, gadami, drobnymi ssakami i większymi owadami. Najczęściej gnieździ się kolonijnie na wysokich drzewach w pobliżu wód; wyprowadza jeden lęg w roku, składając 2–5 niebieskozielonych jaj, które wysiaduje 26 dni. Młode, które są rzekomymi gniazdownikami uzyskują samodzielność po 50 dniach.
Czapla siwa występuje w Europie, w środkowej i południowo-wschodniej Azji i w Afryce. W Polsce występuje nielicznie na nizinach, liczniej w strefie pojezierzy; ogółem krajowa populacja liczy ok. 8 tys. par lęgowych. Przylatuje w marcu, zaś odlatuje w listopadzie; część ptaków pozostaje na zimę. Jest ptakiem łownym, podlegającym ochronie okresowej (1 marca – 14 sierpnia; nie dotyczy stawów hodowlanych).