W drugim dniu naszej wyprawy do Gołdapi – 3 lipca, zwiedzaliśmy miasto, a w nim katedrę, pomnik Kanta, zabytkowa wieżę ciśnień, jeszcze raz leczyliśmy się pod tężniami, z okien autokaru /z powodu deszczu/ podziwialiśmy Piękną Górę i w drodze powrotnej wysłuchaliśmy koncertu organowego w Świętej Lipce.
Gołdap to magiczne miejsce, z najczystszym w Polsce powietrzem. Jako jedyne uzdrowisko na Warmii i Mazurach, jest prężnie rozwijającym się ośrodkiem turystyczno– wypoczynkowym, leżącym na skraju Garbu Szeskiego, nad jeziorem i rzeką, gdzie rozciąga się legendarna Puszcza Romincka.
Samą miejscowość w roku 1564 roku założył książę Albrecht, a prawa miejskie uzyskała ona 14 maja 1570 roku. Miasto wielokrotnie było niszczone przez żywioły. Występowały pożary oraz choroby zakaźne. W roku 1677 Gołdap miała około 450 mieszkańców i później rozwijając się prężnie ludności przybywało – w 1757 roku około 2200 osób, w 1855 – 4021, w 1933 prawie 10 tysięcy, dzisiaj ponad 13 500. 
Kościół jako budowla przebył długą drogę by stanąć pod wezwaniem Najświętszej Mary i Panny Matki Kościoła. Początkowo mieściła się tu parafia protestancka (założenie datowano na 1568 rok), choć sam kościół wzniesiono w drugiej połowie XVIII wieku. Była to budowla halowa, z cegły, z masywną wieżą od strony zachodniej, w stylu gotyckim. Około 1700 roku w kościele zamontowano barokowy ołtarz. Odbywały się tu msze w języku polskim, litewskim oraz niemieckim.
Parafię katolicką pw. NMP Matki Kościoła w Gołdapi erygował biskup Jan Obłąk 26 sierpnia 1984 roku. Na kościół parafialny przeznaczono świątynię protestancką, która została podczas działań wojennych (1944-1945) prawie całkowicie zniszczona i od wielu lat straszyła ruiną. Dzięki uporowi mieszkańców oraz księży w latach 1981 – 1984 została ona odbudowana i przeznaczona do kultu Bożego. W 1992 roku Jan Paweł II podniósł kościół w Gołdapi pw. NMP Matki Kościoła do godności konkatedry w nowo utworzonej diecezji ełckiej.
Immanuel Kant, jeden z najwybitniejszych filozofów w dziejach ludzkości, tylko raz w życiu opuścił swój rodzinny Królewiec. Pojechał do Gołdapi.
Romincki jeleń
Niepisanym symbolem Gołdapi jest jeleń. Jego rogi znajdują się na fladze powiatu Gołdapskiego, doczekał się nawet swojej podobizny w formie maskotki promującej miasto. Na ulicy Lipowej w Gołdapi stoi jego pomnik, w Puszczy Rominckiej można spotkać obeliski upamiętniające jelenie upolowane przez cesarza Wilhelma II. Co ciekawe populacja rominckiego jelenia , która w okresie międzywojennym liczyła ok. 1500 sztuk wyginęła, ale jeleń ciągle pozostaje w świadomości ludzi ikoną jednoznacznie powiązaną z okolicami Gołdapi
Wieżę ciśnień wybudowana została w 1905 roku przez gdańską firmę „A W. Muller” i stanowiła element miejskiej sieci doprowadzającej wodę dla mieszkańców miasta. W całości jest wzniesiona z czerwonej cegły w kształcie koła. W parterze, zewnętrzne ściany ukształtowano w formie sześciokąta. Budowla ma wysokość 46,5 metra, siedem kondygnacji. Mieszczący się w niej zbiornik mieścił około 250 m3 wody. Wieża oparła się zniszczeniom obu wojen. Została zniszczona tylko w niewielkim stopniu, były to głównie uszkodzenia ścian po ostrzałach.
Wieża zaopatrywała Gołdapian w wodę do zimy 1986 roku, kiedy to na skutek pęknięcia zbiornika została wyłączona z eksploatacji. Od tego czasu zaczęła popadać w ruinę. Wieżę kupił prywatny inwestor, który Zbudował dwa nowoczesne tarasy widokowe, na jej szczycie w przytulnej kawiarence możemy napić się kawy, zaś na parterze sklepik z pamiątkami. Z wieży roztacza się z nich piękny widok na miasto oraz otaczające je lasy.
Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce.
W pięknej bazylice wysłuchaliśmy wspaniałego koncertu organowego.
Początki kultu Matki Boskiej w Świętej Lipce sięgają XIV w. Według ustnie przekazywanej informacji więziony w lochach kętrzyńskiego kościoła skazaniec dzięki interwencji Matki Bożej wyrzeźbił w drewnie Jej figurkę z Dzieciątkiem. Po wykonaniu rzeźby został uwolniony, a figurkę zawiesił na lipie przy drodze z Kętrzyna do Reszla. Rzeźba Matki Bożej z Dzieciątkiem zasłynęła cudami
Wzniesienie obecnego kościoła nastąpiło z inicjatywy jezuitów w l688-1693 według projektu nieznanego architekta, a fasada została ukończona w roku1730. Budowę kościoła realizował Jerzy Ertli z Wilna. Przed rozpoczęciem budowy trzeba było ustabilizować grunt, przez wbicie weń 10 000 pali z drewna olchowego, ponieważ plac budowy wchodził na bagnisty teren między jeziorem Wirowym i Dejnowa.