Nadleśnictwo Miłomłyn to jedno z trzydziestu trzech nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie.
Jest mało nadleśnictw w tej Dyrekcji, w których nie byliśmy, ale nie ma nadleśnictwa, w którym byliśmy więcej razy niż w Miłomłynie. Byliśmy tam 6 razy, zawsze gościnnie przyjmowani przez Pana Wiesława Stachowicza ówczesnego nadleśniczego i innych pracowników Nadleśnictwa. To Pan Wiesław, mimo nie zawsze przyjaznej pogody/ nawet w deszczu/ oprowadzał nas po rezerwacie sosny taborskiej, a także po innych rejonach swojego „królestwa” i opowiadał, opowiadał. Mimo upływu lat, członkowie Koła Miłośników Lasu i Militariów LOK przy ATW w Olsztynie, często wspominają z sentymentem edukację na terenie Nadleśnictwa Miłomłyn. Teraz dotarła do nas smutna wiadomość: sosny taborskie u kresu życia.
Piękne i o niezwykłej historii – sosny taborskie z rezerwatu w okolicach Miłomłyna powoli odchodzą – mają osłabiony system korzeniowy, stopniowo zamierają. Upływ czasu i naturalne przemijanie są coraz bardziej widoczne.
Obserwowane jest naturalne zamieranie pojedynczych okazów tych majestatycznych drzew, których wiek dobiega już 300 lat.
Sosny taborskie, wysokie na 40 metrów i wyjątkowo proste i sprężyste, uważane są za najcenniejszy gatunek w Europie. Wykorzystywane były m.in. do budowy masztów, ale też np. sopockiego molo.
Sosny taborskie, obok lnu i zboża, przez wieki były głównym towarem eksportowym okolic Ostródy i Miłomłyna – sprzedawali je Krzyżacy, potem Prusacy. Sosny te, znane ze swej smukłości, małej liczby sęków i zachowania takiej samej grubości całego pnia, były wykorzystywane do budowy masztów na okrętach w całej Zachodniej Europie. Podczas kampanii napoleońskiej sosnami taborskimi interesowali się członkowie ekspedycji naukowej postępującej za wojskami Bonapartego, a jako doskonały surowiec drzewny prezentowano je w 1900 r. na Wystawie Światowej w Paryżu („bois de Tabre” – drewno z Taborza). Z tej sosny po II wojnie światowej korzystano m.in. przy odbudowie Teatru Narodowego w Warszawie.
Wyjątkowy drzewostan tej sosny w 1957 roku objęto ochroną, ustanawiając w okolicach wsi Tabórz (gmina Łukta) rezerwat. Na powierzchni ok. 95 ha chroniony jest m.in. starodrzew sosnowy (tzw. ekotyp sosny taborskiej). Sosny w tym rezerwacie mają 250-270 lat i osiągają nawet 40 i więcej metrów wysokości, a teraz odchodzą……………….