Dzięcioł duży (Dendrocopos major)
Przez wiele lat obserwowaliśmy dzięcioły nad rzeką Wadąg. Najczęściej jednak można było posłuchać jak stukają. Każdego roku zimą dokarmiamy ptaki. przylatują sikorki, inne ptaszki.W tym roku mamy nowego stołownika – dzięcioła dużego.
W wielu kulturach dzięcioł, uznawany był za ptaka opiekuńczego i przynoszącego szczęście. A więc mamy opiekuna i czekamy na wielkie szczęście.
Dzięcioły cenione były również za wróżenie i przepowiadanie pogody.
W starożytnym Rzymie dzięcioł był ptakiem boga Marsa. Dla syberyjskich szamanów dzięcioł miał moc uzdrawiania.
Najliczniejszy dzięcioł w Polsce występujący w lasach różnego rodzaju, również w parkach i ogrodach. Upierzenie ma czarno-białe z czerwonymi elementami. Łatwo go rozpoznać po stosunkowo dużym rozmiarze, białym brzuchu przechodzącym w czerwień pod ogonem, czarno-białych bokach ciała i prążkowanych skrzydłach. Samca można odróżnić od samicy po obecności czerwonej plamy na potylicy.
Rozpiętość skrzydeł: 38-44 cm
Latem dzięcioły duże żyją samotnie, zimą czasami przebywają w towarzystwie kręcących się po lesie sikor, pełzaczy i mysikrólików. Jak podaje Andrzej Kruszewicz w swojej książce „Ptaki Polski” jeden z zaobrączkowanych dzięciołów dużych przeżył ponad 9 lat.